Roman kültürü üstüne sinemalarıyla tanınan, sinemalarında çingenelerin, ezilenlerin, etnik azınlıkların, sürgünlerin ve göçebelerin kıssalarını yansıtan Tony Gatlif, 2. İzmir Memleketler arası Sinema ve Müzik Şenliği’nde, Vecdi Sayar moderatörlüğünde gerçekleşen söyleşiye katıldı.
“TATLISES’İ BİRİNCİ DİNLEDİĞİMDE ETKİLENDİM”
Son vakitlerde tüm dünyada artan ırkçılığın fecî bir hal aldığını belirten ünlü direktörün ‘Transylvania’ ve ‘Geronimo’ sinemaları, İzmir Sanat’ta izleyicilerle buluştu. ‘Geronimo’da İbrahim Tatlıses’in de müziklerini kullanan Gatlif, “İbrahim Tatlıses’i birinci dinlediğimde çok etkilendim. Sinemamda kullanmak istedim zira İbrahim Tatlıses’in yüreklere dokunan bir sesi, tınısı var” dedi.
“YILMAZ GÜNEY EFSANESİNİ BİLİYORUM”
Tony Gatlif, “Benimle birlikte Fransa’daki ırkçılık ortadan kalktı. Benden evvel sağlam bir pozisyona sahip bir direktör olmadı. Tahminen ufak tefek olabilir ancak birinci sefer benimle birlikte Fransız olan bir direktör dışında, Fransızların sahiplendiği kendi vatandaşı, sinemacısı olarak kabul ettiği birinci şahısım. Prodüktörüm de çok genç bir adamdı. Benim üzere yeni başlıyordu ve beni evvel Türkiye’ye gönderdi. Birinci filmimle Türkiye’ye 1984’te geldim. Bütün bu kentleri; İstanbul, Ankara, İzmir’i dolaştık. Fransız kültür merkezinde gösterilmişti. O günden beri de Türkleri çok seviyorum. Bu ülkenin sinemalarını, sanatkarlarını da yakından takip ediyorum. Yılmaz Güney efsanesini biliyorum ve çok hürmet duyuyorum. Fatih Akın’ı da çok beğeniyorum. Gençken geldiğim bu memleketi çok sevdim. O günden bu yana her vakit Türk gazeteciler, eleştirmenler, benim filmlerimi savundu. Benim sinemalarım Çingene müziğidir. Çingenelerin müzik bilgisi yoktur. Müzik okumamışlardır fakat çocukluktan beri müziğin içindeler ve harika bir kulakları var. Dünya konservatuarları o denli beşerler aranıyor aslında” halinde konuştu.
“METİN İLE 500 SİNEMADA ÇALIŞTIM”
İzmir Sanat’ta Ömer Lütfi Akad’ın ‘Vesikalı Yarim’ sineması öncesinde Vecdi Sayar moderatörlüğünde, ses mühendisi, direktör ve üretimci Necip Sarıcı ile ünlü bestekar Metin Bükey üzerine söyleşi yapıldı.
Söyleşide konuşan Sarıcı, “Sinemada 75 yılımı idrak ediyorum. Fakat ustam İzmir oldu. Yani burada ehliyet aldım. 1948 yılında sinema çırağı olarak geldim. Burada bulunmaktan, sizlerle olmaktan, şenliğin içinde bulunmaktan büyük erdem duyuyorum. Sinema makineleri, tamiri, makinistlik, stüdyo, sesçilik derken birkaç bin sinemanın içinde oldum. Metin Bükey’e gelecek olursak, Metin udiydi. Üç kardeşler, hepsi de müzikçiydi. Anne piyano çalardı. Metin’in akşam gazinoları olurdu. Daima Maksim’de çalan, çok güzel bir udiydi. Bir de çok şık giyinirdi. Çok sevilen bir müzikçi, çok büyük bir bestekardı. Bine yakın sinemada Metin’in o vakit tanınan olmuş müziklerin altyapıları kullanılırdı. Ben Metin ile muhtemelen 500 sinemada çalıştım. Ayrıyeten ‘Samanyolu’ müziği bir mucize üzere oldu. Yurt dışından ilgi gösterdiler. Bütün dünyada o müzik çalıyordu. Türkiye’de Berkant’ın kırk beşliği çıktı Samanyolu olarak. Üç fabrika vardı baskı yapan. O üç fabrika yetiştiremiyordu Anadolu’ya. Yüz binleri aştı” tabirlerini kullandı.
Roman kültürü üstüne sinemalarıyla tanınan, sinemalarında çingenelerin, ezilenlerin, etnik azınlıkların, sürgünlerin ve göçebelerin kıssalarını yansıtan Tony Gatlif, 2. İzmir Memleketler arası Sinema ve Müzik Şenliği’nde, Vecdi Sayar moderatörlüğünde gerçekleşen söyleşiye katıldı.
“TATLISES’İ BİRİNCİ DİNLEDİĞİMDE ETKİLENDİM”
Son vakitlerde tüm dünyada artan ırkçılığın fecî bir hal aldığını belirten ünlü direktörün ‘Transylvania’ ve ‘Geronimo’ sinemaları, İzmir Sanat’ta izleyicilerle buluştu. ‘Geronimo’da İbrahim Tatlıses’in de müziklerini kullanan Gatlif, “İbrahim Tatlıses’i birinci dinlediğimde çok etkilendim. Sinemamda kullanmak istedim zira İbrahim Tatlıses’in yüreklere dokunan bir sesi, tınısı var” dedi.
“YILMAZ GÜNEY EFSANESİNİ BİLİYORUM”
Tony Gatlif, “Benimle birlikte Fransa’daki ırkçılık ortadan kalktı. Benden evvel sağlam bir pozisyona sahip bir direktör olmadı. Tahminen ufak tefek olabilir ancak birinci sefer benimle birlikte Fransız olan bir direktör dışında, Fransızların sahiplendiği kendi vatandaşı, sinemacısı olarak kabul ettiği birinci şahısım. Prodüktörüm de çok genç bir adamdı. Benim üzere yeni başlıyordu ve beni evvel Türkiye’ye gönderdi. Birinci filmimle Türkiye’ye 1984’te geldim. Bütün bu kentleri; İstanbul, Ankara, İzmir’i dolaştık. Fransız kültür merkezinde gösterilmişti. O günden beri de Türkleri çok seviyorum. Bu ülkenin sinemalarını, sanatkarlarını da yakından takip ediyorum. Yılmaz Güney efsanesini biliyorum ve çok hürmet duyuyorum. Fatih Akın’ı da çok beğeniyorum. Gençken geldiğim bu memleketi çok sevdim. O günden bu yana her vakit Türk gazeteciler, eleştirmenler, benim filmlerimi savundu. Benim sinemalarım Çingene müziğidir. Çingenelerin müzik bilgisi yoktur. Müzik okumamışlardır fakat çocukluktan beri müziğin içindeler ve harika bir kulakları var. Dünya konservatuarları o denli beşerler aranıyor aslında” halinde konuştu.
“METİN İLE 500 SİNEMADA ÇALIŞTIM”
İzmir Sanat’ta Ömer Lütfi Akad’ın ‘Vesikalı Yarim’ sineması öncesinde Vecdi Sayar moderatörlüğünde, ses mühendisi, direktör ve üretimci Necip Sarıcı ile ünlü bestekar Metin Bükey üzerine söyleşi yapıldı.
Söyleşide konuşan Sarıcı, “Sinemada 75 yılımı idrak ediyorum. Fakat ustam İzmir oldu. Yani burada ehliyet aldım. 1948 yılında sinema çırağı olarak geldim. Burada bulunmaktan, sizlerle olmaktan, şenliğin içinde bulunmaktan büyük erdem duyuyorum. Sinema makineleri, tamiri, makinistlik, stüdyo, sesçilik derken birkaç bin sinemanın içinde oldum. Metin Bükey’e gelecek olursak, Metin udiydi. Üç kardeşler, hepsi de müzikçiydi. Anne piyano çalardı. Metin’in akşam gazinoları olurdu. Daima Maksim’de çalan, çok güzel bir udiydi. Bir de çok şık giyinirdi. Çok sevilen bir müzikçi, çok büyük bir bestekardı. Bine yakın sinemada Metin’in o vakit tanınan olmuş müziklerin altyapıları kullanılırdı. Ben Metin ile muhtemelen 500 sinemada çalıştım. Ayrıyeten ‘Samanyolu’ müziği bir mucize üzere oldu. Yurt dışından ilgi gösterdiler. Bütün dünyada o müzik çalıyordu. Türkiye’de Berkant’ın kırk beşliği çıktı Samanyolu olarak. Üç fabrika vardı baskı yapan. O üç fabrika yetiştiremiyordu Anadolu’ya. Yüz binleri aştı” tabirlerini kullandı.
