1945 yılında Şanlıurfa’da dünyaya gelen Fatma nine doğduğunda, annesi Elif ve babası Hasan üzere kan davası yüzünden nüfusa kayıt ettirilmedi. 1949 yılında yeniden Şanlıurfa’da Ramazan ve Zeliha Yavuz çiftinin Ekrem ismini verdikleri çocukları dünyaya geldi.
Zeka geriliği olan Ekrem bebek ise babası Ramazan tarafından ‘Bu çocuk askerlik yapamaz’ denilerek nüfusa kaydedilmedi. Fatma nine, hemşehrisi olan ve kendisi üzere nüfus cüzdanı bulunmayan Ekrem’le dini nikah kıyarak 1975 yılında evlendi. Çift, daha sonra Şanlıurfa’dan göç ederek Adana’ya yerleşti. Çiftin ise hiç çocukları olmadı.
YILLARCA KİMLİKSİZ YAŞADI
İnşaatlarda çalışan, askere gitmeyen, oy kullanmayan, hatta hasta olunca doktora bile gitmeyen Ekrem dede, yaşı ilerleyince de semt pazarlarında demlik tamir ederek eşiyle birlikte geçimini sürdürdü. Ayrıyeten kimliksiz yaşlı ikili hayatı boyunca ne bir polis ne de bir asker tarafından durdurularak kimlik sorulmadı.
Mahalledeki komşuları tarafından kimlik çıkartılmak istenen yaşlı adam 2019 yılında kaymakamlığa başvurdu. Fakat geçtiğimiz yılın Kasım ayında akciğer enfeksiyonu rahatsızlığı nedeniyle Ekrem dede kimliğine kavuşamadan ömrünü yitirdi.
CENAZE ORTADA KALDI
Cenaze kimliksiz olduğu için de bir mühlet ailesine teslim edilmedi lakin daha sonra Ekrem dedenin kaymakamlığa kimlik için başvurduğu anlaşıldı ve cenaze Memnun Mezarlığı’na defnedildi.
Fatma nine hayat arkadaşını kaybedince bir başına ortada kaldı. Mahalledeki komşularının yardımıyla geçimini sağlayan Fatma ninenin hayatı, yaşının ilerlemesi nedeniyle daha da zorlaştı. Ölen anne, baba ve eşinin de kimliği olmayan bayanın kıssası akıllara Sermiyan Midyat’ın yazıp yönettiği ‘Ay Lav Yu’ isimli sineması getirdi.
Fatma nine, nüfus cüzdanının olmadığı için hastaneye gidemediğini anlatarak, “Benim hiç kimliğim olmadı. Annemin, babamın, eşimin hiç kimliği yoktu. Köy yerinde kimse evvelden kimlik sormuyordu fakat artık soruyorlar. Kimliğim olsa cebime katıp doktora gideceğim ve ‘al bu benim kimliğim, bana bak’ diyeceğim. Tedavi olmak istiyorum” dedi.
GÖZYAŞLARIYLA KİMLİK İSTEDİ
Şeker hastası olduğunu da söyleyen Fatma nine, “Şeker beni öldürüyor. 10 yıldır bu türlü çekiyorum. Doktora gittim kimlik istedi. Kimlik olmayınca bana bakmadılar. Tek isteğim kimliğimin olması. Kimliğim olsun ben de vatandaş olacağım. Ben hastaneye gidiyorum kimlik istiyorlar sonra geri meskene geliyorum” diyerek gözyaşlarını tutamadı.
1945 yılında Şanlıurfa’da dünyaya gelen Fatma nine doğduğunda, annesi Elif ve babası Hasan üzere kan davası yüzünden nüfusa kayıt ettirilmedi. 1949 yılında yeniden Şanlıurfa’da Ramazan ve Zeliha Yavuz çiftinin Ekrem ismini verdikleri çocukları dünyaya geldi.
Zeka geriliği olan Ekrem bebek ise babası Ramazan tarafından ‘Bu çocuk askerlik yapamaz’ denilerek nüfusa kaydedilmedi. Fatma nine, hemşehrisi olan ve kendisi üzere nüfus cüzdanı bulunmayan Ekrem’le dini nikah kıyarak 1975 yılında evlendi. Çift, daha sonra Şanlıurfa’dan göç ederek Adana’ya yerleşti. Çiftin ise hiç çocukları olmadı.
YILLARCA KİMLİKSİZ YAŞADI
İnşaatlarda çalışan, askere gitmeyen, oy kullanmayan, hatta hasta olunca doktora bile gitmeyen Ekrem dede, yaşı ilerleyince de semt pazarlarında demlik tamir ederek eşiyle birlikte geçimini sürdürdü. Ayrıyeten kimliksiz yaşlı ikili hayatı boyunca ne bir polis ne de bir asker tarafından durdurularak kimlik sorulmadı.
Mahalledeki komşuları tarafından kimlik çıkartılmak istenen yaşlı adam 2019 yılında kaymakamlığa başvurdu. Fakat geçtiğimiz yılın Kasım ayında akciğer enfeksiyonu rahatsızlığı nedeniyle Ekrem dede kimliğine kavuşamadan ömrünü yitirdi.
CENAZE ORTADA KALDI
Cenaze kimliksiz olduğu için de bir mühlet ailesine teslim edilmedi lakin daha sonra Ekrem dedenin kaymakamlığa kimlik için başvurduğu anlaşıldı ve cenaze Memnun Mezarlığı’na defnedildi.
Fatma nine hayat arkadaşını kaybedince bir başına ortada kaldı. Mahalledeki komşularının yardımıyla geçimini sağlayan Fatma ninenin hayatı, yaşının ilerlemesi nedeniyle daha da zorlaştı. Ölen anne, baba ve eşinin de kimliği olmayan bayanın kıssası akıllara Sermiyan Midyat’ın yazıp yönettiği ‘Ay Lav Yu’ isimli sineması getirdi.
Fatma nine, nüfus cüzdanının olmadığı için hastaneye gidemediğini anlatarak, “Benim hiç kimliğim olmadı. Annemin, babamın, eşimin hiç kimliği yoktu. Köy yerinde kimse evvelden kimlik sormuyordu fakat artık soruyorlar. Kimliğim olsa cebime katıp doktora gideceğim ve ‘al bu benim kimliğim, bana bak’ diyeceğim. Tedavi olmak istiyorum” dedi.
GÖZYAŞLARIYLA KİMLİK İSTEDİ
Şeker hastası olduğunu da söyleyen Fatma nine, “Şeker beni öldürüyor. 10 yıldır bu türlü çekiyorum. Doktora gittim kimlik istedi. Kimlik olmayınca bana bakmadılar. Tek isteğim kimliğimin olması. Kimliğim olsun ben de vatandaş olacağım. Ben hastaneye gidiyorum kimlik istiyorlar sonra geri meskene geliyorum” diyerek gözyaşlarını tutamadı.
