Sivas’ta 1993 yılında Pir Sultan Abdal Şenlikleri için kente gelen ve hayatını kaybedenler ortasında yer alan Nesimi Çimen’in oğlu Mazlum Çimen, CNN Türk editörü Serdar Korucu’ya konuştu. 2 Temmuz 1993 günü Edirne’den İstanbul’a geldiğini söyleyen Çimen, katliam haberini almadan evvel bir arkadaşına “Tuhaf bir gün bugün, içimde bir eza var” dediğini aktardı.
Mazlum Çimen, haberi o akşam Madımak’a birlikte gitmeye hazırlandığı Halil Ergün’den aldığını belirtti ve Ergün’ün kendisine “Burada ne yapıyorsun? Senin haberin yok mu? Sivas yanıyor” sözlerini kullandığını söyledi.
“Eve geldiğimde annemin haberi yoktu” diyen Çimen, “Ara haberler sık sık geçiyordu. Sivas’ta çıkan olaylarda hayatını kaybedenlerin sayısı aktarılıyordu. Birinci belirlemelere nazaran isimler yayınlanıyordu. Hatırladığım kadarıyla babamın ismi 4. sıradaydı. Sayılan her isim darbe üzereydi bende. 33 bireyden 21’ini tanıyordum. Bir arada ağladığım, sevindiğim, ciğerden tanıdığımdı” diye ekledi. Katliam haberini aldıktan sonra annesiyle şok olduklarını ve yalnızca birbirlerine baktıklarını söyleyen Mazlum Çimen, “Tek başımıza değildik, büyük bir katliam ailesi olarak öldük” dedi.
O periyot Sivas’ta sokağa çıkma yasağı ilan edildiğini hatırlatan Çimen, “Katliamda ölenlerin ailelerini Ankara’ya, Etimesgut Havalimanı’na çağırdılar. Cenazeler oraya gelecek, ölüleri oradan alacaktık. Bir liste konulmuştu. İsimler yer alıyordu lakin babamın ismi yoktu. Fikri Sağlar’ın önüne çıktım, “Babamın ismi yok” dedim. Orada bile bir tuhaflık yaşadık” diye konuştu.
Daha sonra Arif Sağ ile bağlantıya geçtiğini, Sağ’ın kendisine “Neden Sivas’a gitmiyorsun? Kimsenin bir şey yapacak hali yok, Sivas’a git” dediğini aktaran Çimen sonrasında yaşadıklarını şöyle anlattı: “Sivas’a gittiğimizde de gördük ki hala bir şey yapılmamış. Cesetler orada duruyor. Sonra cenazelerin nasıl hazırlanacağını konuştuk. Bir öteki hastaneye götürdük, onlar dediler ki, “Yola çıkması için bize 8-9 saat vermeniz lazım.” Sonra da Karacaahmet’e gömdük, teslim ettik gerçeğine.”
Katliamın imajları için “Her izlediğimde içeridekini düşünüyorum. Ne yapıyorlar? Evvel kim yandı? O pencerenin ardındakini görüyorum. Bunun bende, bizde yarattığı bu. O katliamın manzaralarının korunması gerekiyor” diyen Mazlum Çimen, “Unutturmamak için her acıya katlanabilirim lakin sorun o imajların orada durduğu halde bizim unutuyor hale gelmemiz. O diğer bir yangın” sözlerini kullandı.
Atılan birinci sloganların “Sivas’ın hesabı sorulacak” olduğunu hatırlatan Çimen, “Bu beş sene sonra “Sivas’ı unutma, unutturma”ya döndü. O sloganı duyduğumda “Eyvah” dedim. Bizim hesabını soracağımız davadan güç artık buraya dönüşmüş. Gerçek şu ki unutulmaya başlanıyor” dedi ve davanın vakit aşımına uğradığını söyledi.
“Sivas Yangını ne demek? Bu fırın yangını ya da orman yangını mı? Madımak Yangını, Madımak Olayları diyorlar. Bunun ismini koyalım. Otel yakıldı ve katliam yapıldı. Bunun konuşulma formu değiştirildi” diyerek reaksiyonunu gösteren Mazlum Çimen, “Bir yüzleşme kültürü gerçekleştirmek gerekiyordu. Bu yüzleşmeler daha evvel olsaydı biz şu an anmıyorduk, Madımak’ta güle oynaya hala semahlar dönüyorduk. Alevin içinde semah dönmüyorduk, semah dönerek alev yaratıyorduk öbür bir şekilde” dedi.
“Gittin Gideli” müziğini babasına ithaf ettiğini söyleyen Çimen, “Terim küs olmuş derime diyor müzikte. Beşerler ‘tenin küs olmuş tenime’ diyor. Tenin derime değil. Terim küs olmuş yani artık terleyemiyorum anlamındadır” dedi.
Sivas’ta 1993 yılında Pir Sultan Abdal Şenlikleri için kente gelen ve hayatını kaybedenler ortasında yer alan Nesimi Çimen’in oğlu Mazlum Çimen, CNN Türk editörü Serdar Korucu’ya konuştu. 2 Temmuz 1993 günü Edirne’den İstanbul’a geldiğini söyleyen Çimen, katliam haberini almadan evvel bir arkadaşına “Tuhaf bir gün bugün, içimde bir eza var” dediğini aktardı.
Mazlum Çimen, haberi o akşam Madımak’a birlikte gitmeye hazırlandığı Halil Ergün’den aldığını belirtti ve Ergün’ün kendisine “Burada ne yapıyorsun? Senin haberin yok mu? Sivas yanıyor” sözlerini kullandığını söyledi.
“Eve geldiğimde annemin haberi yoktu” diyen Çimen, “Ara haberler sık sık geçiyordu. Sivas’ta çıkan olaylarda hayatını kaybedenlerin sayısı aktarılıyordu. Birinci belirlemelere nazaran isimler yayınlanıyordu. Hatırladığım kadarıyla babamın ismi 4. sıradaydı. Sayılan her isim darbe üzereydi bende. 33 bireyden 21’ini tanıyordum. Bir arada ağladığım, sevindiğim, ciğerden tanıdığımdı” diye ekledi. Katliam haberini aldıktan sonra annesiyle şok olduklarını ve yalnızca birbirlerine baktıklarını söyleyen Mazlum Çimen, “Tek başımıza değildik, büyük bir katliam ailesi olarak öldük” dedi.
O periyot Sivas’ta sokağa çıkma yasağı ilan edildiğini hatırlatan Çimen, “Katliamda ölenlerin ailelerini Ankara’ya, Etimesgut Havalimanı’na çağırdılar. Cenazeler oraya gelecek, ölüleri oradan alacaktık. Bir liste konulmuştu. İsimler yer alıyordu lakin babamın ismi yoktu. Fikri Sağlar’ın önüne çıktım, “Babamın ismi yok” dedim. Orada bile bir tuhaflık yaşadık” diye konuştu.
Daha sonra Arif Sağ ile bağlantıya geçtiğini, Sağ’ın kendisine “Neden Sivas’a gitmiyorsun? Kimsenin bir şey yapacak hali yok, Sivas’a git” dediğini aktaran Çimen sonrasında yaşadıklarını şöyle anlattı: “Sivas’a gittiğimizde de gördük ki hala bir şey yapılmamış. Cesetler orada duruyor. Sonra cenazelerin nasıl hazırlanacağını konuştuk. Bir öteki hastaneye götürdük, onlar dediler ki, “Yola çıkması için bize 8-9 saat vermeniz lazım.” Sonra da Karacaahmet’e gömdük, teslim ettik gerçeğine.”
Katliamın imajları için “Her izlediğimde içeridekini düşünüyorum. Ne yapıyorlar? Evvel kim yandı? O pencerenin ardındakini görüyorum. Bunun bende, bizde yarattığı bu. O katliamın manzaralarının korunması gerekiyor” diyen Mazlum Çimen, “Unutturmamak için her acıya katlanabilirim lakin sorun o imajların orada durduğu halde bizim unutuyor hale gelmemiz. O diğer bir yangın” sözlerini kullandı.
Atılan birinci sloganların “Sivas’ın hesabı sorulacak” olduğunu hatırlatan Çimen, “Bu beş sene sonra “Sivas’ı unutma, unutturma”ya döndü. O sloganı duyduğumda “Eyvah” dedim. Bizim hesabını soracağımız davadan güç artık buraya dönüşmüş. Gerçek şu ki unutulmaya başlanıyor” dedi ve davanın vakit aşımına uğradığını söyledi.
“Sivas Yangını ne demek? Bu fırın yangını ya da orman yangını mı? Madımak Yangını, Madımak Olayları diyorlar. Bunun ismini koyalım. Otel yakıldı ve katliam yapıldı. Bunun konuşulma formu değiştirildi” diyerek reaksiyonunu gösteren Mazlum Çimen, “Bir yüzleşme kültürü gerçekleştirmek gerekiyordu. Bu yüzleşmeler daha evvel olsaydı biz şu an anmıyorduk, Madımak’ta güle oynaya hala semahlar dönüyorduk. Alevin içinde semah dönmüyorduk, semah dönerek alev yaratıyorduk öbür bir şekilde” dedi.
“Gittin Gideli” müziğini babasına ithaf ettiğini söyleyen Çimen, “Terim küs olmuş derime diyor müzikte. Beşerler ‘tenin küs olmuş tenime’ diyor. Tenin derime değil. Terim küs olmuş yani artık terleyemiyorum anlamındadır” dedi.
