Babalar Günü münasebetiyle AA muhabirine açıklamalarda bulunan Metin Gazoz, Mete’nin çocukluğu, okçuluğa başlaması ve elde ettiği muvaffakiyetler ile yaşadıkları hisleri anlattı.
Sakarya’da 1972’de doğan Metin Gazoz, 1984’te okçuluğa başladı. Yaklaşık 40 yıldır okçuluğun içinde olan Gazoz, ulusal ekibe kadar yükseldi. Antrenör ve yönetici olarak vazifeler alan baba Gazoz, etkin sporculuğu 2012’de bıraktı.
En büyük hayali atlet olarak olimpiyatlarda Türkiye’yi temsil etmek olan Metin Gazoz, bunu kendisi gerçekleştiremese de oğlunun dünyanın en güzelleri ortasına girmesiyle büyük bir gurur yaşadı.
Mete’nin okçu bir ailede doğduğunu belirten Metin Gazoz, “Mete’yi yetiştirirken annesinin de büyük katkıları vardı. Kendisi, ‘Ben Mete’den çok babasına takviye oldum.’ der. Evlendikten sonra 14-15 sene ulusal kadro sporculuğum ve antrenörlüğüm devam etti. En son 2012’de Mete ile 4 uzaklıkta birlikte yarıştık. O devirde bana, ‘Artık oğlun da geliyor. Sen artık atışı bırak.’ dediler. Ben okçuluğu aşk ile yapıyordum. ‘Oğlan büyüyor. Önüne mi dikileceksin?’ dediler. Ben de hak verdim. 2012’deki Avrupa Kupası Grand Prix’den sonra ok atmayı bırakarak işin yönetim ve idare kısmına geçtim. Sonrasında yaptığımız çalışmaların akabinde Mete, 2016 Rio Olimpiyatları’nda kendisini gösterdi. 2020 Tokyo’da da altın madalya alarak muvaffakiyetini taçlandırdı.” diye konuştu.
Mete’nin muvaffakiyetinde ailesinin büyük özverisinin tesirli olduğunu aktaran Metin Gazoz, “Baba olarak çocuğumuzun en uygun biçimde eğitim almasını, toplumda yeterli bir yere gelmesini ve keyifli olmasını istiyorum. Annesi ve babası olarak birinci amacımız her vakit Mete’nin keyifli olması, yüzünün gülmesiydi. Her vakit güler yüzlü, hayata olumlu bakan bir çocukluk geçirdi.” ifadelerini kullandı.
Gazoz, oğluyla yaşadığı bir anıyı anlatarak, şunları kaydetti:
“Her vakit çocuğumun yeterli olmasını istedim, gurur duyacak işler yapmasını temenni ettim. Vatana, millete güzel bir evlat olmasını dilek ettim. Bunu yaparken benim de kendi ideallerim vardı. Olimpiyatlara gitmek benim en büyük hayalimdi. Tüm topluluk bunu biliyor. Olimpiyat seçme yılı geldiğinde ok atmaya başlar, antrenörlüğü bırakırdım. 2008 Pekin Olimpiyatları’nın seçmesi 2007’de yapıldı. Başarılı olamadım. Kadroda dördüncü oldum. Eşime, ‘Yine benim olimpiyat hayalim kaldı.’ dedim. Biz konuşurken Mete, ‘Baba senin olimpiyata nasıl gideceğini buldum.’ dedi. O vakit 7-8 yaşındaydı. Nasıl gideceğimi sorduğumda, ‘Ben Rio Olimpiyatları’na gideceğim. Formamda ‘M. Gazoz’ yazacak. Sen de beni seyretmeye geleceksin. İkimiz olimpiyat göreceğiz.’ dedi. Mete 2 olimpiyat gördü, bir de altın madalya aldı ancak ben hala gidemedim.”
“Bir gün olimpiyat göreceğim”
Mete’nin yarıştığı 2016 Rio ve 2020 Tokyo’ya farklı nedenlerden gidemeyen Metin Gazoz, oğlunu televizyon başında desteklemek zorunda kaldığını vurgulayarak, şöyle devam etti:
“2016’ya gitme hakkımız vardı. Kafilede ben de bulunacaktım lakin kadro psikoloğumuz raporunda baba-oğul bağlarımızın kuvvetli olduğunu ve gitmemin olumsuz tesir oluşturabileceğini yazdı. O güne kadar ben de okçulukta psikolojinin kıymetini daima anlatıp, çalışmalar yapıyordum. Bu türlü şeyleri yıllarca söyledikten sonra kendi hayalimi gerçekleştirmek ismine Mete’nin başarısına tesir ederim telaşıyla fedakarlık yaptım. ‘Biz babayız. Ben çocuğumu televizyondan seyrederim.’ dedim. Mete, Rio’da hoş muvaffakiyetlerin altına imza attı. Şampiyon olamadı lakin olmuş kadar dünya çapında bir kıymete ulaştı. 2016’da olimpiyata giden kafilemizin en küçük atletiydi. 2020 Tokyo Olimpiyatları’na bir iştirak hakkımız vardı. Federasyon liderimiz Abdullah Topaloğlu ile aldığımız kararla grup psikoloğumuzun gitmesini kararlaştırdık. Yeniden ben gidemedim. Tokyo kısmet olmadı lakin inançlıyım. Bir gün olimpiyat göreceğim. İnşallah tekrar Mete’nin şampiyonluğu olur.”
“Bir baba olarak Mete ile çok gurur duyuyorum”
Metin Gazoz, oğlunun muvaffakiyetlerinin kendisine tanım edilemez hisler yaşattığını lisana getirdi.
Milli okçunun her müsabakada kendisine gurur hissini tekrar tattırdığını kaydeden Gazoz, “Bir baba olarak Mete ile çok gurur duyuyorum. Bence bir ailenin evladından beklediği tek şey, onunla yaşadığı gururdur. Emeklemesinden kalkıp yürümesine kadar, çocuğunun başarılı olduğu duygusu bir babaya verilebilecek en büyük ikram. Mete de gittiği müsabakalarda bu duyguyu bize daima yaşatıyor.” şeklinde görüş belirtti.
Oğlunu yılda çok az görebildiğini bildiren Gazoz, şu tabirleri kullandı:
“Mete’nin idmanları çok ağır. Oğlum, 365 günün 355’inde dışarıda. Ya kampta ya seyahatte ya da yarışlarda. Yılda 80-90 gün yarışı var. Dönem nisan ayında başladı. Yalnızca Kurban Bayramı boşluğu var lakin oraya da kamp koyduk. Yalnız 3 gün görebileceğim. Otele yanına gidip lobide 2 çay içebiliyoruz. Genelde telefonla görüşüyoruz. Uzaklıklar aslında kıymetli değil. Gönülden alakalar kuvvetli olduktan sonra aralıkların değeri kalmıyor. Ağustosun sonuna kadar Mete daima müsabakada, ülkemizi temsil ediyor, bayrağımızı dalgalandırmanın İstiklal Marşı’mızı dinletmenin çalışmalarını yapıyor. Güç bir hayatımız var. Evladımızdan başkayız lakin katlanıyoruz. Onun başarısı, finallerde yüzünün gülmesi bizi daha çok memnun ediyor.”
2020 Tokyo Olimpiyat Oyunları’nda oğlunun altın madalya kazandığı final maçını televizyondan izleyen baba Gazoz, o anları, “Yer yerinden oynadı. Ağlamadım desem palavra olur. Gözyaşlarım döküldü. Anlatılabilecek bir his değil.” diyerek anlattı.
“Mete Gazoz benim oğlum fakat artık ülkemizin oğlu oldu.” diyen Metin Gazoz, “Kendimi artık Metin Gazoz olarak tanıtmıyorum. Bir mevzu olduğunda, kendimi tanıtmam gerektiğinde, ‘Mete Gazoz’un babasıyım.’ diyorum. Halkımız çok büyük hürmet gösteriyor. Çok büyük bir dayanak var. Halkımız ve milletimiz Mete’yi sevdi. Meral ve Metin Gazoz’un evladı Mete, ülkemizin medarı iftiharı Mete Gazoz oldu.” diyerek kelamlarını tamamladı.
