‘Tüm dünya için yalnızca bir kişi olabilirsin, lakin kimileri için sen bir dünyasın’ mottosuyla konuşmasına başlayan Dr. Öğr. Üyesi Esin Gülkaya Anık, “Organ bağışı, öteki bireylerin hayatını kurtarmak için organlarının yahut dokularının kullanılmasına müsaade verilmesidir. 18 yaşını doldurmuş ve mümeyyiz olan bir bireyden organ ve doku alınabilmesi için vericinin en az iki şahit huzurunda açık, şuurlu ve etkiden uzak olarak evvelden verilmiş yazılı ve imzalı yahut en az iki şahit önünde kelamlı olarak beyan edip imzaladığı tutanağın bir tabip tarafından onaylanması zaruridir. Böbrek, karaciğer, kemik iliği, kalp, akciğer, pankreas, ince bağırsak, kas dokusu, kemik, kıkırdak, tendon, yüz ve saçlı deri, teneffüs yolları, extremite ve uterus bağışlanabilecek organlarımızdandır. Maalesef yaklaşık 3 yıllık pandemi süreci sonrası aslında düşük olan organ bağış düzeyimiz, 2003 yılı düzeyine düştü. 2019’da milyon nüfus başına düşen organ sayısı 7 iken 1,5’lara kadar düştü. Yetersiz organ bağışı sonucu olarak maalesef ki organ bekleme listesinde bulunan hastalarımız vefat etmektedir. Yaşarken organ bağış konusunda kararımızı verelim ve beyan edelim” diye konuştu.
“Bağış süreci hastanın ağır bakıma girişiyle başlar”
Organ bağışının tıbbi boyutunu ele alan Doç. Dr. Kadir İdin ise ülkemizde organ bağışı oranının düşük olduğuna dikkat çekerek, şu bilgileri verdi:
“Organ naklinde canlıdan nakil yetersiz. Bu nedenle kadavradan organ nakli gerekiyor. Ancak kadavradan nakil için vericinin beyin mevti tanısı alması gerekiyor. Organ bağışını arttırmanın yolu tüm beyin mevti hadiselerinin donör olmasını sağlamaktır. Organ bağışı süreci hastanın ağır bakıma girişiyle başlar. Hasta yakınları ile irtibatı yüksek hasta takibi, hastayı hayata döndürmek için gerekli olduğu kadar organ bağışı sürecinde de itimat hissini artırarak bağışa katkı sağlar. Beyin vefatı sayısı yetersiz. Beyin vefatı tıbbi olarak ölümdür kimsenin kuşkusu olmasın”.
