İzmirli Uluç Özturan (38), 2007 yılında çalışmak için gittiği İstanbul’dan ayrılmadan evvelki son birkaç yılında bilişim bölümünde yöneticilik yaptı. Eski bir beyaz yakalı olan Özturan, şimdilerde 2 sene evvel satın aldığı yeriyle ilgili planlarını hayata geçirmeye çalışıyor. Köye göç etmek, daha çalışma hayatının başında kendine koyduğu bir amaçmış aslında. “Oldum muhtemel tabiatta yaşamak istedim. 45 yaşıma kadar kâfi ölçüde yatırım yaparak, 45’imde hayatımı kırsala taşımayı düşünüyordum” diyen Özturan, “Amacım yatırımlarımdan sağlayacağım gelirle yeni hayatımı idame ettirmekti lakin hesaplar tutmadı. Kendimi istemediğim bir hayatı yaşamaya çalışırken buldum. İstanbul’daki son 3 yılım hayatımı küçülterek, kararımı uzunca bir mühlet sorgulayarak geçti. İş yerlerindeki ego savaşları, geçersiz gülüşler, yapmacık alakalar, trafik vs… Şayet kırsalda beni geçindirecek birikimi yapmadıysam, o vakit ben de masraf ve orada gelir elde edeceğim bir nizam kurabilirim diye düşünüp, yaşamak istemediğim kentteki bu hayatı daha fazla sürdürmek istemedim” diyerek kendisini göç etmeye iten sebepleri anlattı.
Uluç Özturan Dokuz Eylül Üniversitesi’nde iktisat okurken tıpkı vakitte Açık Öğretim’de de turizm ve otel işletmeciliğinden mezun oldu. Şimdilerde de tarım teknolojisi kısmı 2. sınıf öğrencisi ve bu kısmı okumasının sebebini, “Hem bir cümle dahi öğrensem benim için yararlı olur diye düşünüyorum hem de Tarım Bakanlığı’nın tarım ve hayvancılık ile ilgili kısımlardan mezun olanlara yönelik ‘Uzman Eller Projesi’ kapsamında hibe dayanakları oluyor. Bu hibelerden faydalanabilmek ismine da okumaya karar verdim” diyerek aktardı.
SONUÇTA BEN PEYNİR EKMEK YESEM DE DOYARIM’
Tek başına olmanın avantaj ve dezavantajlarını anlatan Özturan, öncelikle maddi olarak sorumluluklarının daha az olduğuna vurgu yapıyor. “Sonuçta ben peynir ekmek yesem de doyarım lakin çoluk çocukla göç kararı vermek, eminim maddi ve manevi daha zordur” diyen Özturan dezavantajları şöyle anlattı:
“Her vakit uygun hissetmeyebiliyorsunuz, modunuz düşükse kendi kendinizi kaldırmanız gerekiyor. Mümkün olduğunca hasta olmamaya çalışıyorsunuz ya da hoş gelişmeleri lakin uzaktaki dostlarınızla telefonda paylaşabiliyorsunuz. Ve olağan ki her işe tek başınıza yetişmeniz epey güç oluyor. Komşularım sağ olsunlar, onlarla yoldaşlık ediyoruz.”
‘GÖREV İÇİN KÖYE GELMİŞ POLİS SANIYORLAR’
Komşuları konusunda çok şanslı olduğunun altını çizen Uluç Özturan, “Geldiğim günden beri 7’den 70’e herkesle hoş alakalar kurmayı başardım. Gerçi orta ara misyon için köye gelmiş bir polis olduğum konusunda söylentiler olduğu kulağıma gelse de, yeniden de yuvarlanıp gidiyoruz. Hele bir komşu nenem var ki güzel bakıyor bana sağ olsun. Ben de onun ağır işlerine dayanak oluyorum” diye konuştu.
Şayet kiralık mesken düşünülüyorsa daha küçük bütçelerle göç etmenin mümkün olacağına değinen Uluç Özturan, kıymetli olanın köye gittikten sonra sürdürülebilir bir gelir nizamı sağlamak olduğunun altını çiziyor. Kendisinin çok net bir kararla kentten ayrılmaya karar verdiği için kiralık yer hiç düşünmediğini söyleyen Özturan, “Bütçeme uygun, beklentilerimi karşılayabilecek bir yer almaya çalıştım. Ortaya pandeminin girmesi ve fiyatların da artmasıyla tam istediğim bölgeden vazgeçecekken 2020’nin kasım ayında benim için sürpriz bir büyüklükte içinde eski bir kerpiç köy meskeni olan yaklaşık 25 dönümlük bir arazi nasip oldu. O günün parasıyla 160 bin TL nakit, 40 bin TL taksitli olacak halde burayı aldım. Sonrasında mesken için mütevazi bir tadilat ve arazi etrafına çit çekme masraflarım oldu. Böylece tüm paramı harcamış oldum” dedi.
Özturan yaşadığı köyü 120 nüfuslu, bakkalı ve kahvesi olmayan çok küçük bir köy olarak tanımlıyor. Yevmiyeli işler haricinde iş imkanının yok denecek kadar az olduğuna dikkat çeken Uluç Özturan, “Ancak neredeyse sıfır sermayeyle tabiatta paraya dönüşebilecek çok şey var” deyip ekledi:
“İyi değerlendirilebilirse bence bir aileyi köy yerinde rahatlıkla geçindirebilir. İnsan kâfi ki çalışmak istesin. Lakin köye giderim, yatarım, kalkarım, hayatımı yaşarım diye düşünenler için ya emekli maaşı ya da kentten gelecek ek gelirler kural. Bu ortada pandeminin tesiriyle pek çok kesimde uzaktan çalışma denemeleri yapıldı. Uzaktan çalışmaya uygun işi olanlar bence hiç düşünmesinler ve valizlerini toplamaya başlasınlar.”
‘KÖYLER KENTLERE NAZARAN DAHA UCUZ’
Uluç Özturan konutunun hâlâ eksikleri olması sebebiyle kış devrini tam vakitli olarak köyde geçirememiş. İzmir’de ailesinin yanında kaldığı bu süreçte ise bir devir inşaatta çalışmış, bir periyot de tarlasına ektiği pırasalar da dahil olmak üzere otomobilinde besin üzerine seyyar satış denemelerimi yapmış. Şimdilerde ise tekrar köye dönen Özturan, “Misafir konutu olarak tadilatını yaptırdığım depoyu kiraya vermeyi, kredi çekerek ufak çaplı yumurta tavukçuluğu ve 3-5 keçi ile küçükbaş beslemeyi planlıyorum. Kış sonrasında bakımını yapmaya çalıştığım zeytin ağaçlarımdan bu sene yağ alabilirsem onun satışı olacak. Ayrıyeten papatya çayı, dut ve domates kurusu, reçel üzere doğal eserler üretip satma tarafında de planlarım var. Ocak ayı prestijiyle da en başta bahsettiğim hibe programına başvuracağım” tabirlerini kullandı.
“Şehirdeki son 3-4 yılımda kendimi adapte ettiğim minimal hayat, benim köydeki masraflarımı yalnızca 3 başlığa indirgeyebiliyor” diyen Özturan, “Mutfak harcamaları, faturalar ve akaryakıt. Standart harcamalarda köyler elbette kentlere nazaran daha ucuz. Zerzevat meyve haricinde tekrar zincir marketlere bağımlı olsak da, hoş bir planlama ve yeterli bir uğraş sonrasında kendi bahçemizde de pek çok şey üretip mutfak masraflarını daha da düşürülebiliriz. Kentteyse tabiri caizse attığımız her adım para maalesef” diyerek kelamlarını noktaladı.
