Seyhan Akıncı – İstanbul’da son periyotlarda yokluğu giderek daha fazla hissedilen küçük sahneler yeni bir şeyler izlemek isteyen tiyatro seyircisini alternatifsiz bırakırken tiyatroyu da giderek maliyetli bir şey hâline getirdi. Bunun oyuncular, metin müellifleri ve reji için de olumsuz sonuçları var elbette. Bundan birkaç yıl evvel İstanbul’un farklı köşelerinde bir ortaya gelmiş tiyatro tutkunu insanların oluşturduğu takımların ortaya çıkardığı oyunlar dönem boyunca konuşulurdu. İzmir çıkışlı Tiyatro Oyun Kutusu tam da bahsi edilen boşluğa oturan bir takım. 2015’ten beri İstanbullu olan Tiyatro Oyun Kutusu bu yıla kadar kendi oyunlarını diğer sahnelerde oynuyordu. Mart ayında Fulya’da açtıkları TOK Sahne ile artık kendileri üzere tiyatroseverler için alternatif işler üretenlere alan yaratmayı umuyorlar. Tiyatro Oyun Kutusu’nun kendi meskeninde seyirciyle buluşan birinci oyunu, Çağla Canbaz’ın yazıp Serdar Satman’ın yönettiği ve Yağmur Anaz’ın oynadığı “Portakallı Kek” oldu.
Konuk gelmeyince…
Televizyonların gündüz nesli programları, programcıları vakit zaman izleyiciyi irkilten bir gerçeküstü gösteriye dönüşüyor. Bizim “Portakallı Kek”imiz de işte bu türlü bir gündüz nesli programında kabarıyor. Seyirciler olarak “Jülide ile Yemeğin Dibi” programının konuklarıyız. Aksi üzere yemek yapmak konusunda en ufak bir fikri olmayan Jülide’nin o günkü konuğu programa gelmez ancak gösteri devam etmelidir! Üç, iki, bir… diye geri sayarken abartılı saçı, makyajı ve portakal rengi elbisesiyle Jülide Atay bir defa daha ekrandadır. Yemek yapmak konusunda hiçbir fikri olmayan Jülide, bildiği yerden verir tanımı: “Portakallı Kek.” Un, şeker, portakal kabuğu rendesi, kabartma tozu, yağ, vanilya derken Jülide’nin annesinin tanımı “Portakallı Kek” bizi o kekin piştiği küçük Jülide’nin meskenine götürür. Jülide’nin hamarat ve hoş annesi mahallenin uygun kızlarındandır. Hâl bu türlü olunca Jülide’nin babasıyla evlendirilmeye layık bulunmuştur. Babasının bu evliliğe gönlü olmaması dışında imzalar atılmış vakti gelince çocuk da yapılmıştır. Özcesi mevzu komşu dışarıdan baktığında kek uygun pişmiş, kıvamı da yerindedir. O kek pişsin de babası afiyetle yesin, annesinin de yüzü gülsün diye unun içine vanilyayı nasıl hevesle döktüğünü tahminen çok sonra o TV stüdyosunda fark eder Jülide. Ve “Portakallı Kek”in içine malzemelerle birlikte anne ve babası tarafından görülmemiş bir çocuğun gözyaşları da akar. Jülide’nin kıssası bizim üzere toplumlar için nasıl da tanıdık. Kendi seçimlerimiz dışındaki hayatla başa çıkma gayretimiz coğrafik mukadderatımız üzere… Jülide, kotarması gereken bir yayında tek bildiği tanımdan yola çıkarak o “Portakallı Kek”in kokusunu takip ederek ihmal edilmiş çocukluğuna iniyor. O, basamakları indikçe oyunun anlatısı derinleşiyor ve izleyiciyi evlilik, yoksulluk, toplumsal normlar, tercihli yalnızlık üzere üzerine düşünülmesi sıkıntı sorunlarla baş başa bırakıyor.
Bir televizyon stüdyosunda geçen oyunun gazetecilik üzerine söyleyecekleri de var elbette. Jülide’nin kendisini bir yemek programı stüdyosunda buluşu onu gazeteci olmaya iten gerçeklerin peşinden biraz fazla koşması olmuş. Yaptığı bir haberi “yanlış” anlamış ve tipi önemli haberler sunmak için uygun bulunmamıştır. Kanalın hazırlamakta olduğu yemek programı için onu daha da güleç gösteren gamzesi de vardır yüzünde ona yakışan kilosu da… Jülide’nin hayatıyla yüzleşmesine dönüşen “Portakallı Kek” pişirme macerası birçoğumuzun tavan ortasına kaldırdığı hayallerimizi hatırlatan, seçmediğimiz hayatlarımızın bizi dönüştürdüğü bireyle baş başa bırakan bir oyun. Yağmur Anaz’ın alkışlanası performansıyla “Portakallı Kek” gelecek dönem izlenecekler listenizde yerini almalı.
İstanbul’daki birinci sahnesini bu yıl açtı
İzmir çıkışlı Tiyatro Oyun Kutusu, 2003’te Serdar Satman tarafından kurulmuş. Birçok başarılı oyuna imza atan Tiyatro Oyun Kutusu, 2015’te İstanbul’a taşınarak İstanbullu olmuş. O tarihten bu yana burada oyun üreten takım, mart ayında Fulya’da TOK Sahne’yi kurdu. Serdar Satman, Oğuz Şahin ve Cana Gedik Aykutlu’nun kurucuları ortasında yer aldığı TOK Sahne’nin birinci oyunu ise “Portakallı Kek” oldu. Mart ayında prömiyer yapan oyun birinci mükafatını oyunun muharriri Çağla Canbaz’ın layık görüldüğü Yeni Tiyatro Mecmuası tarafından verilen Ahmet Erinanç Türkçeye Katkı Mükafatı ile aldı. “Portakallı Kek” ve “Ölü Bayanlar Diyârı” gelecek dönemde seyahatlerine devam edecek. Bunun yanı sıra takım yeni yapımlar da hazırlıyor. Tiyatro Oyun Kutusu ayrıyeten eylül ayında kendi sahnesinde bir tiyatro şenliği düzenlemeye hazırlanıyor. İstanbul’dan ve farklı kentlerden oyunların davet edileceği ve yaklaşık 10 gün sürmesi planlanan şenlik için çalışmalara şimdiden başlanmış.
Seyhan Akıncı – İstanbul’da son periyotlarda yokluğu giderek daha fazla hissedilen küçük sahneler yeni bir şeyler izlemek isteyen tiyatro seyircisini alternatifsiz bırakırken tiyatroyu da giderek maliyetli bir şey hâline getirdi. Bunun oyuncular, metin müellifleri ve reji için de olumsuz sonuçları var elbette. Bundan birkaç yıl evvel İstanbul’un farklı köşelerinde bir ortaya gelmiş tiyatro tutkunu insanların oluşturduğu takımların ortaya çıkardığı oyunlar dönem boyunca konuşulurdu. İzmir çıkışlı Tiyatro Oyun Kutusu tam da bahsi edilen boşluğa oturan bir takım. 2015’ten beri İstanbullu olan Tiyatro Oyun Kutusu bu yıla kadar kendi oyunlarını diğer sahnelerde oynuyordu. Mart ayında Fulya’da açtıkları TOK Sahne ile artık kendileri üzere tiyatroseverler için alternatif işler üretenlere alan yaratmayı umuyorlar. Tiyatro Oyun Kutusu’nun kendi meskeninde seyirciyle buluşan birinci oyunu, Çağla Canbaz’ın yazıp Serdar Satman’ın yönettiği ve Yağmur Anaz’ın oynadığı “Portakallı Kek” oldu.
Konuk gelmeyince…
Televizyonların gündüz nesli programları, programcıları vakit zaman izleyiciyi irkilten bir gerçeküstü gösteriye dönüşüyor. Bizim “Portakallı Kek”imiz de işte bu türlü bir gündüz nesli programında kabarıyor. Seyirciler olarak “Jülide ile Yemeğin Dibi” programının konuklarıyız. Aksi üzere yemek yapmak konusunda en ufak bir fikri olmayan Jülide’nin o günkü konuğu programa gelmez ancak gösteri devam etmelidir! Üç, iki, bir… diye geri sayarken abartılı saçı, makyajı ve portakal rengi elbisesiyle Jülide Atay bir defa daha ekrandadır. Yemek yapmak konusunda hiçbir fikri olmayan Jülide, bildiği yerden verir tanımı: “Portakallı Kek.” Un, şeker, portakal kabuğu rendesi, kabartma tozu, yağ, vanilya derken Jülide’nin annesinin tanımı “Portakallı Kek” bizi o kekin piştiği küçük Jülide’nin meskenine götürür. Jülide’nin hamarat ve hoş annesi mahallenin uygun kızlarındandır. Hâl bu türlü olunca Jülide’nin babasıyla evlendirilmeye layık bulunmuştur. Babasının bu evliliğe gönlü olmaması dışında imzalar atılmış vakti gelince çocuk da yapılmıştır. Özcesi mevzu komşu dışarıdan baktığında kek uygun pişmiş, kıvamı da yerindedir. O kek pişsin de babası afiyetle yesin, annesinin de yüzü gülsün diye unun içine vanilyayı nasıl hevesle döktüğünü tahminen çok sonra o TV stüdyosunda fark eder Jülide. Ve “Portakallı Kek”in içine malzemelerle birlikte anne ve babası tarafından görülmemiş bir çocuğun gözyaşları da akar. Jülide’nin kıssası bizim üzere toplumlar için nasıl da tanıdık. Kendi seçimlerimiz dışındaki hayatla başa çıkma gayretimiz coğrafik mukadderatımız üzere… Jülide, kotarması gereken bir yayında tek bildiği tanımdan yola çıkarak o “Portakallı Kek”in kokusunu takip ederek ihmal edilmiş çocukluğuna iniyor. O, basamakları indikçe oyunun anlatısı derinleşiyor ve izleyiciyi evlilik, yoksulluk, toplumsal normlar, tercihli yalnızlık üzere üzerine düşünülmesi sıkıntı sorunlarla baş başa bırakıyor.
Bir televizyon stüdyosunda geçen oyunun gazetecilik üzerine söyleyecekleri de var elbette. Jülide’nin kendisini bir yemek programı stüdyosunda buluşu onu gazeteci olmaya iten gerçeklerin peşinden biraz fazla koşması olmuş. Yaptığı bir haberi “yanlış” anlamış ve tipi önemli haberler sunmak için uygun bulunmamıştır. Kanalın hazırlamakta olduğu yemek programı için onu daha da güleç gösteren gamzesi de vardır yüzünde ona yakışan kilosu da… Jülide’nin hayatıyla yüzleşmesine dönüşen “Portakallı Kek” pişirme macerası birçoğumuzun tavan ortasına kaldırdığı hayallerimizi hatırlatan, seçmediğimiz hayatlarımızın bizi dönüştürdüğü bireyle baş başa bırakan bir oyun. Yağmur Anaz’ın alkışlanası performansıyla “Portakallı Kek” gelecek dönem izlenecekler listenizde yerini almalı.
İstanbul’daki birinci sahnesini bu yıl açtı
İzmir çıkışlı Tiyatro Oyun Kutusu, 2003’te Serdar Satman tarafından kurulmuş. Birçok başarılı oyuna imza atan Tiyatro Oyun Kutusu, 2015’te İstanbul’a taşınarak İstanbullu olmuş. O tarihten bu yana burada oyun üreten takım, mart ayında Fulya’da TOK Sahne’yi kurdu. Serdar Satman, Oğuz Şahin ve Cana Gedik Aykutlu’nun kurucuları ortasında yer aldığı TOK Sahne’nin birinci oyunu ise “Portakallı Kek” oldu. Mart ayında prömiyer yapan oyun birinci mükafatını oyunun muharriri Çağla Canbaz’ın layık görüldüğü Yeni Tiyatro Mecmuası tarafından verilen Ahmet Erinanç Türkçeye Katkı Mükafatı ile aldı. “Portakallı Kek” ve “Ölü Bayanlar Diyârı” gelecek dönemde seyahatlerine devam edecek. Bunun yanı sıra takım yeni yapımlar da hazırlıyor. Tiyatro Oyun Kutusu ayrıyeten eylül ayında kendi sahnesinde bir tiyatro şenliği düzenlemeye hazırlanıyor. İstanbul’dan ve farklı kentlerden oyunların davet edileceği ve yaklaşık 10 gün sürmesi planlanan şenlik için çalışmalara şimdiden başlanmış.
